ประวัติวัดนางหยาด

ประวัติวัดนางหยาด

สถานที่ตั้ง
            วัดนางหยาด(ร้าง) ตั้งอยู่ริมฝั่งตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยาในบริเวณบ้านงิ้ว หมู่ 3 ตำบลบ้านงิ้ว อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี มีเนื้อที่ตามโฉนดที่ดินประมาณ 17 ไร่ 35.5 ตารางวา

ประวัติความเป็นมา
            วัดนางหยาด สันนิษฐานว่า คงจะสร้างขึ้นสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีหรือก่อนนั้นก็อาจเป็นได้ ปัจจุบันคงเหลือร่องรอย
ทางประวัติศาสตร์ มีพระพุทธรูปศิลาทรายศิลปะอู่ทองปางมารวิชัยทำด้วยหินทรายแกะสลักขนาดหน้าตักกว้างประมาณ 56 นิ้ว สูง 72 นิ้ว
สันนิษฐานว่าคงจะเป็นพระประธานประจำพระอุโบสถของวัด และพระพุทธรูปประกอบพระประธานขนาดหน้าตักกว้างประมาณ 33 นิ้ว สูง 47 นิ้ว
อีกสี่องค์แต่เดิมประดิษฐานอยู่ด้านข้างทั้งสองข้างของพระประธานด้านละสององค์ หันหน้าออกด้านข้างทั้งสี่องค์ มีศาลาเสาไม้เนื้อแข็ง
มุงหลังคาด้วยสังกะสีคลุมไว้ป้องกันแดดฝน บริเวณพื้นพระอุโบสถประกอบด้วยอิฐดินเผาโบราณขนาดกว้างประมาณ 5 นิ้วครึ่ง ยาว 11 นิ้ว
หนา 3 นิ้ว และพบอิฐดินเผาโบราณขนาดใหญ่ มีรูเล็กๆหลายรูทะลุจากด้านบนแผ่นอิฐถึงด้านล่าง กว้างประมาณ 8 นิ้ว ยาว 14 นิ้ว
หนา 5 นิ้วครึ่ง ในบริเวณเขตพื้นที่ของวัดนางหยาด
            จากข้อมูลที่ค้นพบหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เมื่อครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง พุทธศักราช 2310 สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
หลังจากเข้าตีกรุงศรีอยุธยาคืนจากพม่าได้แล้ว ได้ยกทัพเรือผ่านมาถึงวัดนางหยาด เวลาบ่ายคล้อยเย็นมากแล้ว จึงนำไพร่พลแวะพัก
หุงหาอาหารเมื่อรับประทานอาหารจนอิ่มหนำสำราญแล้วก็ลงเรือต่อไปถึงธนบุรี รุ่งสางพอดี ต่อมาพระครูวิมล กิจจานุกูล เจ้าอาวาสวัดป่างิ้ว
และผู้มีจิตศรัทธา ได้ปฏิสังขรณ์สร้างวิหารทรงไทยทำด้วยศิลาแลงประดับลายปูนปั้นสวยงามมากขึ้นมาทดแทน ดังปรากฏอยู่ในปัจจุบัน
ด้วยความเก่าแก่ของหลวงพ่อวัดนางหยาด และเป็นที่นับถือศรัทธาของคนในท้องถิ่นและบุคคลทั่วไปได้มาสักการบูชา จึงมีผู้มีจิตศรัทธา
ได้ทำการปฏิสังขรณ์ตกแต่งองค์พระทั้งหมด ขึ้นมาใหม่เป็นที่สวยงาม ดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน